PARAFIA ŚW. MAKSYMILIANA KOLBE
W GLINIKU
Miejscowość Glinik od wieków należała do parafii św. Bartłomieja Apostoła w Łączkach Kucharskich. Ze względu na dużą odległość Glinika od kościoła parafialnego w Łączkach Kucharskich, przez szereg lat były odprawiane w Gliniku, w prywatnych domach, Msze św. dla chorych. Myśl budowy kościoła w Gliniku podsunął ks. Stanisław Pękala, a jej realizację podjął ks. Józef Toporek. Początkowo podjęto próbę uzyskania pozwolenia na budowę salki katechetycznej i kaplicy i już z tym były spore trudności. Dla ich przerwania odważną decyzję podjął bp Jerzy Ablewicz, Ordynariusz Tarnowski. 23 lipca 1982 r. erygował nową parafię w Gliniku, wydzielając jej terytorium z parafii w Łączkach Kucharskich. Na patrona parafii obrano św. Maksymiliana Kolbe – tego, który tak jak w Gliniku, budował dzieła Boże w szczerym polu. Ks. Józef Toporek starał się o plany na budowę i projekt, który wykonała inż. Danuta Chałupska. Pierwszym proboszczem został mianowany ks. Czesław Łaguz.
Zapał do budowy świątyni był ogromny. Tymczasowa kaplica mieściła się w domu prywatnym u państwa Konsorów (6 m x 10 m i to z przegrodami). Tam też znajdowała się sala katechetyczna. Proboszcz mieszkał na początku w prywatnym domu u państwa Cabajów. Miejsce pod budowę świątyni wybrano przepiękne. Rozciąga się stąd malowniczy widok na pagórkowatą okolicę, czyli na całą parafię, bo parcele pod budowę ofiarowane przez Marię i Stanisława Tokarz oraz Marię i Stanisława Mytych znajdują się dokładnie w centrum wsi. Jednak budowanie było w tym miejscu niezmiernie trudne. Teren to górzysty, a ponadto teren osuwający się. Ludzie głównie łopatami przerzucali ogromne ilości ziemi.
W 1983 r. zaczęła się budowa dolnego kościoła. W pierwszym pomieszczeniu powstała kaplica, w drugim zamieszkał ks. Czesław. Kamień węgielny poświęcony przez Jana Pawła II w Krakowie wmurował bp Józef Gucwa 11 maja 1985 r. W kolejnych latach powstał górny kościół, którego wnętrze zaprojektował mgr Lucjan Kania. On także wykonał niektóre obrazy, np. wizerunek św. Maksymiliana Kolbe. Cała budowla jest bardzo duża, chociaż sam kościół nie jest za wielki. Pozostałe pomieszczenia stanowią salki, które są wykorzystywane na spotkania grup duszpasterskich, a w dwóch z nich mieści się parafialna biblioteka.
25 marca 1992 r. parafia św. Maksymiliana Kolbe w Gliniku została włączona do nowo utworzonej Diecezji Rzeszowskiej.
Cmentarz parafialny urządzony na działce zakupionej od państwa Jeziorów poświecił bp Edward Białogłowski 17 września 1993 r. (pierwszy pogrzeb odbył się 5 września 1987 r.).
11 sierpnia 1996 r. bp Kazimierz Górny, Ordynariusz Diecezji Rzeszowskiej, uroczyście poświęcił nową świątynię.
To suche fakty. Za każdym z nich kryje się wielki trud budowy na wzgórzu: kościoła, plebanii i cmentarza.
Warto wspomnieć choćby stalową szynę, która w razie potrzeby zwoływała ludzi do pracy i modlitwy, zamieniona wkrótce na żelazny dzwon wykonany przez jednego z parafian (niektórzy mówią, że ten dzwon „wybudował kościół”).
Dziś na modlitwę wzywają dzwony upamiętniające Wielki Jubileusz, 2000 lat od narodzin naszego Zbawiciela, na których widnieje przesłanie w modlitewnej formie:
- Do Jezusa Miłosiernego: „Jedyny Odkupicielu człowieka zawsze nas odnawiaj, zawsze nam błogosław, zawsze darz pokojem”.
- Do Maryi Niepokalanej: „Maryjo ucz nas posłuszeństwa woli Bożej”.
- Do Św. Maksymiliana: „Św. Maksymilianie ucz nas zło dobrem zwyciężać”.
Nasze troski i nadzieje wyrażone w tej modlitwie polecamy Jezusowi Miłosiernemu przez wstawiennictwo Maryi Niepokalanej i Jej wiernego Rycerza, naszego Patrona, Św. Maksymiliana.